Η υποχώρηση της Ελλάδας στην 96η θέση του Δείκτη Ανταγωνιστικότητας, μεταξύ 144 χωρών, το 2012, σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, σε σύγκριση με την 90η θέση πριν ένα χρόνο, και την 67η θέση το 2007, είναι οπωσδήποτε ενδεικτική της συνεχούς εμβάθυνσης της κρίσης της ελληνικής οικονομίας, αλλά και της μείωσης της εμπιστοσύνης της παγκόσμιας επιχειρηματικής κοινότητας, αλλά και της παγκόσμιας νεοφιλελεύθερης ελίτ, σε σχέση με την μελλοντική της πορεία. Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ είναι ένας ιδιωτικός οργανισμός ο οποίος γεννήθηκε και απέκτησε το κύρος που έχει χάρη στην κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού στους διεθνείς οργανισμούς, ενώ έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εδραίωση αυτής της κυριαρχίας.
Γι αυτόν ακριβώς το λόγο, μπορούμε να πούμε οτι σήμερα, μετά τη διαχείριση της κρίσης στην Ελλάδα με τις πιό καθαρές νεοφιλελεύθερες συνταγές, η έκθεση του ΠΟΦ αποκτάει ένα νέο ενδιαφέρον. Ο δείκτης του ΠΟΦ αποτελεί τη σύνθεση 111 ειδικών δεικτών στους οποίους περιλαμβάνονται για κάθε χώρα, στατιστικά δεδομένα αφενός, και συγχρόνως αποτελέσματα ερευνών γνώμης σε έναν επιλεγμένο πληθυσμό στελεχών επιχειρήσεων, ιδιωτικών οργανισμών ή οργανισμών του δημόσιου τομέα, που στην Ελλάδα επιλέγονται και ερωτόνται από τον Σύνδεσμο Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών, που είναι ο εθνικός “ανταποκριτής” του ΠΟΦ. Μια από τις πλευρές επομένως των αποτελεσμάτων της έκθεσης για την Ελλάδα είναι οτι μια ομάδα ανθρώπων που επικροτεί τόσο τη λογική της έκθεσης αυτής, όσο και την κατεύθυνση της πολιτικής που υλοποιείται από τις ελληνικές κυβερνήσεις, πραγματοποιεί και επιμέρους αρνητικές αξιολογήσεις αυτής της πολιτικής, για τον υπο μεταρρύθμιση κρατικό τομέα, αλλά και τον ίδιο τον ιδιωτικό.
Αν εξεταστούν χωριστά οι 12 “πυλώνες” του Δείκτη Ανταγωνιστικότητας για την Ελλάδα (στους οποίους κατατάσσονται οι 111 μεμονωμένοι δείκτες) διαπιστώνεται οτι οι ελληνικές επιδόσεις για το καθένα από τους πυλώνες, ανήκουν σε δύο κυρίως κατηγορίες: υπάρχουν οι πυλώνες με αρκετά καλές επιδόσεις (πολύ πάνω από την 96η θέση) και οι πυλώνες με αρκετά κακές επιδόσεις (πολύ κάτω από την 96η θέση), ενώ δύο από αυτούς είναι κοντά στην 96η θέση. Έχει δηλαδή ενδιαφέρον να διαπιστώσουμε οτι ακόμα και στην σημερινή κατάσταση η Ελλάδα εμφανίζει σχετικά καλές επιδόσεις σε ότι αφορά τον πυλώνα των υποδομών (43η θέση), της υγείας και πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης (41η), της ανώτατης εκπαίδευσης και κατάρτισης (43η) της τεχνολογικής ετοιμότητας (43η) και της έκτασης της αγοράς. Αντίθετα εμφανίζουν αρκετά κακές επιδόσεις οι πυλώνες των θεσμικών λειτουργιών (111η θέση), του μακροοικονομικού περιβάλλοντος (144), της αποτελεσματικότητας της αγοράς (108η), της αποτελεσματικότητας της αγοράς εργασίας (133η - εδώ πρόκειται βέβαια για τις νεοφιλελεύθερες εμμονές σε σχέση με την ευελιξία, την κινητικότητα και την εξατομίκευση των συμβάσεων εργασίας), και τις χρηματοπιστωτικής αγοράς (132η θέση). Ενώ επομένως υπάρχουν ισχυρές βάσεις για την αναβάθμιση της οικονομίας, κυρίως στις υποδομές, στο ανθρώπινο δυναμικό και στη δυνατότητα τεχνολογικής ανάπτυξης, η διαχείριση του θεσμικού πλαισίου, η μακροοικονομική διαχείριση και οι δυνατότητες των χρηματοπιστωτικών αγορών υστερούν σε πολύ σοβαρό βαθμό, σύμφωνα πάντα με μια έκθεση που δεν είναι στραμμένη στην κριτική της νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Τέλος, οι πυλώνες επιχειρηματική πρωτοτυπία (85η θέση) και καινοτομία (87η) βρίσκονται πολύ κοντά στο συνολικό δείκτη για την Ελλάδα.
Αυτή η έντονη διαφοροποίηση αναδεικνύεται ακόμη περισσότερο αν πραγματοποιηθεί μια λεπτομερέστερη ανάλυση με επιλεγμένους χαρακτηριστικούς δείκτες του κάθε πυλώνα.
Πυλώνας 1. Θεσμικές λειτουργίες
- Ο δείκτης 1.03 “Εκτροπή δημόσιων πόρων” (προς εταιρίες, άτομα ή ομάδες, λόγω διαφθοράς), τοποθετεί την Ελλάδα στην 119η θέση,
- Ο δείκτης 1.04 “Εμπιστοσύνη στους πολιτικούς”, στην 141η θέση,
- Ο δείκτης 1.12 “Διαφάνεια της κυβερνητικής διαμόρφωσης πολιτικής”, στην 122η θέση.
Επίσης,
- Ο δείκτης 1.18 “Ηθική συμπεριφορά των επιχειρήσεων”, τοποθετεί την Ελλάδα στην 130η θέση, και
- Ο δείκτης 1.20 “Αποτελεσματικότητα των συμβουλίων των επιχειρήσεων (corporate boards)”, στην 131η θέση.
Πυλώνας 4. Υγεία
Αντικειμενικοί δείκτες σε σχέση με την υγεία δείχνουν (ακόμα) ένα υψηλό επίπεδο
- Ο δείκτης 4.07 “Παιδική θνησιμότητα”, τοποθετεί την Ελλάδα στη 13η θέση, και
- Ο δείκτης 4.08 “Προσδόκιμο ζωής”, στην 19η θέση.
Πυλώνας 5. Εκπαίδευση
- Ο δείκτης 5.02 “Ποσοστό ένταξης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση”, που είναι κι αυτός ένας αντικειμενικός δείκτης, τοποθετεί την Ελλάδα στην 4η (!) θέση μετά την Κορέα, τις ΗΠΑ και τη Φιλανδία.
Πυλώνας 7 Αποτελεσματικότητα της αγοράς εργασίας (πρόκειται εν μέρει για τις εμμονές σε ότι αφορά την “απελευθέρωση” της αγοράς εργασίας)
- Ο δείκτης 7.02 “Ευελιξία στον καθορισμό των αμοιβών” (το κακό είναι συνολικές συλλογικές συμβάσεις και το καλό, οι συμβάσεις κατά επιχείρηση), τοποθετεί την Ελλάδα στην 136η θέση,
- Ο δείκτης 7.03 “Πρακτικές προσλήψεων και απολύσεων” (το κακό είναι η ύπαρξη κανόνων και το καλό το διευθυντικό δικαίωμα), στην 111η θέση,
- Ο δείκτης 7.06 “Αξιοποίηση επαγγελματιών μάνατζερ” (το κακό είναι η πρόσληψη φίλων ή συγγενών, και το καλό επαγγελματιών μάνατζερ), μας τοποθετεί στην 103 θέση,
- Ο δείκτης 7.07 “Brain drain” (διαρροή εγκεφάλων), στην 123η θέση, επιβεβαιώνοντας την αδυναμία των πολιτικών και των επιχειρήσεων να αξιοποιήσεων το ανθρώπινο δυναμικό.
Πυλώνας 8 Ανάπτυξη της χρηματοπιστωτικής αγοράς
- Ο δείκτης 8.04 “Ευκολία πρόσβασης σε δάνεια”, μας τοποθετεί στην 136η θέση, και
- Ο δείκτης 8.06 “Κατάσταση των τραπεζών”, στην 141η!
Πυλώνας 11 Επιχειρηματική πρωτοτυπία
- Ο δείκτης 11.03 “Βαθμός ανάπτυξης συστάδων επιχειρήσεων”, τοποθετεί την Ελλάδα στην 126η θέση, αναδεικνύοντας το γνωστό πρόβλημα της μειωμένης διασύνδεσης κλάδων και συντονισμού πολιτικών σε τοπικό και εθνικό επίπεδο για την εξειδίκευση της εγχώριας παραγωγής. Συγχρόνως όμως,
- Ο δείκτης 11.04 “Φύση του ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος” (το αρνητικό είναι η εξάρτηση από το κόστος και τους φυσικούς πόρους και το θετικό είναι η αξιοποίηση μοναδικών προϊόντων και παραγωγικών διαδικασιών), μας τοποθετεί στην 57η θέση, πράγμα που δείχνει οτι μια στρατηγική μείωσης του κόστους δεν ανταποκρίνεται στο χαρακτήρα των ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων που είναι δυνατό να αναπτυχθούν. Επίσης,
- Ο δείκτης 11.07 “Επιτήδευση της παραγωγικής διαδικασίας”, μας τοποθετεί στην 69η θέση, δείχνοντας οτι παρά τις ελλείψεις της η ελληνική παραγωγική δομή παρουσιάζει ένα μέσο βαθμό επιτήδευσης, και επομένως δεν μπορεί να αναπτυχθεί βασισμένη σε μια στρατηγική χαμηλού κόστους.
Πυλώνας 12 Καινοτομία
- Ο δείκτης 12.02 “Ποιότητα των ιδρυμάτων επιστημονικής έρευνας”, τοποθετεί την Ελλάδα σε μια θέση (93η) που αντιστοιχεί στον συνολικό δείκτη,
- Ο δείκτης 12.03 “Εταιρική δαπάνη για Ε&Α”, μας τοποθετεί στην 129η θέση, αναδεικνύοντας οτι δεν υπάρχει ερευνητική δραστηριότητα στις επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα.
- Ο δείκτης 12.05 “Δημόσιες αγορές προϊόντων υψηλής τεχνολογίας”, (103η θέση) αναδεικνύει ένα σοβαρό ειδικό πρόβλημα, που συνδέεται τόσο με την αποτελεσματικότητα της κρατικής μηχανής, όσο και με την ανάπτυξη των κλάδων υψηλής τεχνολογίας.
- Ο δείκτης 12.06 “Διαθεσιμότητα επιστημόνων και μηχανικών”, μας τοποθετεί στην 10η(!) θέση διεθνώς, υπογραμμίζοντας επίσης το πρόβλημα της διαθεσιμότητας ανθρώπινου δυναμικού που δεν αξιοποιείται.
- Ο δείκτης 12.07 “Αιτήσεις για διπλώματα ευρεσιτεχνίας”, μας τοποθετεί στην 35η θέση, η οποία δείχνει μεν οτι υστερούμε σε σχέση με πολλές χώρες, αλλά και οτι υπάρχει μια σχετική δραστηριότητα η οποία δεν έχει επαρκώς αξιοποιηθεί.
Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ και πόσο μάλλον ο ΣΕΒ, δεν είχαν όμως σκοπό να αξιοποιήσουν τις πολλαπλές διαπιστώσεις της έκθεσής τους, που διαψεύδουν σημαντικές αναλύσεις αλλά και πολιτικές επιλογές του νεοφιλελεύθερου δόγματος σχετικά με την Ελλάδα. Το μαζεύουν όλο αυτό με την απλή μέθοδο ενός ερωτηματολογίου σχετικά με τα εμπόδια που συναντάει η επιχειρηματικότητα (doing business) όπου οι τοποθετήσεις είναι προδιαγεγραμμένες και οι ερωτώμενοι σημείωνουν μια ή περισσότερες τοποθετήσεις. Στην κορυφή βέβαια των εμποδίων βρίσκεται η “αναποτελεσματική κρατική γραφειοκρατία”. Το πώς τώρα η “εκτροπή δημόσιων πόρων”, “σε συνδυασμό με την έλλειψη διαφάνειας σχετικά με την κυβερνητική πολιτική”, και την μη “ηθική συμπεριφορά των επιχειρήσεων”, όπως και την μη “αποτελεσματικότητα των διοικητικών συμβουλίων” των επιχειρήσεων, ή ακόμα και την πρόσληψη φίλων και συγγενών στις επιχειρήσεις μπορούν να ονομαστούν “κρατική γραφειοκρατία”, είναι ένα μαγικό που όπως γνωρίζουμε ο ΣΕΒ το κάνει πολύ καλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου