Οι μετεγκαταστάσεις στην Ελβετία και στο Λουξεμβούργο των εδρών της Κόκα Κόλα και της Φάγε, αλλά και οι δηλώσεις του Σύνδεσμου Ανωνύμων Εταιριών και Εταιριών Περιορισμένης Ευθύνης (ΑΕ & ΕΠΕ), με τις οποίες προβλέπεται συνέχιση αυτής της εξέλιξης με άλλες εταιρίες, αποτελούν σοβαρότατες ενδείξεις του γεγονότος οτι μετά την καθίζηση της παραγωγικής δραστηριότητας περνάμε πλέον και στην κατάρρευση των χρηματοπιστωτικών λειτουργιών του ελληνικού καπιταλισμού, και επομένως στην προοπτική της διαμόρφωσης νησίδων ή πόλων κερδοφορίας μέσω ιδιαίτερων πελατειακών ή χρηματοδοτικών σχέσεων με το κράτος ή με ξένα επενδυτικά συμφέροντα.
Ο ελληνικός καπιταλισμός των τελευταίων 30 ετών εξελίχθηκε βασισμένος στην υποστήριξη της κερδοφορίας της επιχειρηματικής δραστηριότητας γενικώς, στη διατήρηση των πελατειακών σχέσεων των επιχειρήσεων με το κράτος και τα πολιτικά επιτελεία, αλλά και στην ενίσχυση του τραπεζικού τομέα ο οποίος αξιοποίησε διαδοχικά τα υψηλά επιτόκια του καρτέλ των τραπεζών, το χρηματιστήριο, και τον δημόσιο και καταναλωτικό δανεισμό. Η απουσία πολιτικής για την παραγωγική οικονομία δεν ενοχλούσε κανέναν και για όλη αυτή την περίοδο ο χρηματοπιστωτικός τομέας αντλούσε κέρδη και κεφάλαια, μέσα από την διεύρυνση της ελλειμματικότητας της οικονομίας.
Το γεγονός οτι η πρώτη σε κεφαλαιοποίηση εταιρία του Χρηματιστηρίου της Αθήνας, δηλαδή η Κόκα Κόλα, και μια από τις πλέον επιτυχημένες ελληνικές πολυεθνικές, δηλαδή η Φάγε, μεταγκαθιστούν τις έδρες τους σε ευρωπαϊκές χώρες, γιατί δεν μπορούν να βρούν τραπεζική χρηματοδότηση και επιβαρύνονται (η Κόκα Κόλα) από την πτώση του χρηματιστηρίου, αποδεικνύει πως η οικονομική κρίση σημαίνει και οτι ο ελληνικός χρηματοπιστωτικός καπιταλισμός έχει φθάσει στα όριά του και δεν μπορεί να υπηρετήσει ούτε το σχέδιο που υποστηρίζει με πάθος. Όπως καθαρότατα δείχνει και το κόλπο με την Πειραιώς και την Αγροτική, το Μνημόνιο δεν είναι ένα σχέδιο αναζωογόνησης της επενδυτικής δραστηριότητας και της χρηματοδότησης της οικονομίας (παρόλο που είναι σχέδιο υποστήριξης της κερδοφορίας) αλλά είναι ένα πλαίσιο εντός του οποίου είναι πλέον “εύκολη¨ η κατά περίπτωση εξυπηρέτηση μεμονωμένων σχεδίων σε βάρος, κατά περίπτωση, της οικονομίας, της κοινωνίας ή του περιβάλλοντος.
Αλλά πέρα από τις συζητήσεις και αντιπαραθέσεις σχετικά με την αποτελεσματικότητα του Μνημονίου 2, υπάρχει η ανάδειξη μιας νέου τύπου συμμαχίας κεφαλαιούχων, πλουσίων και πολιτικών ανδρών ή κέντρων, που έχει ενισχυθεί τόσο από τις λογικές των μνημονίων, όσο και από την εκτεταμένη προσφυγή σε παράνομες πρακτικές, και φυσικά τη συστηματική χρήση της καταστολής. Αυτή η νέα μετεξέλιξη της άρχουσας τάξης, που στην πραγματικότητα δεν επιδιώκει το κέρδος αλλά κυρίως τις προσόδους, πάει μαζί με την εγκατάλειψη της ιδέας των σχεδίων για την οικονομία και την με κάθε μέσο διευκόλυνση των κάθε προέλευσης επενδυτών, ελλήνων και ξένων. Αυτή τη βουτιά στην άβυσσο καλούνται να αντιμετωπίσουν οι εργαζόμενοι και οι λαϊκές τάξεις της Ελλάδας, και ένα από τα πρωτεύουσας σημασίας εργαλεία θα είναι απαραίτητα ο δημόσιος έλεγχος επι του τραπεζικού συστήματος.
18-10-12
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου